В работе рассматриваются традиционные вопросы о принятии наследства и восстановлении пропущенных сроков для его принятия. Вместе с тем в судебной практике систематически возникают проблемы при рассмотрении дел о восстановлении пропущенных сроков для принятия наследства, когда выявляется полное отсутствие доказательств принятия наследства. Однако в соответствии с конструкцией правовых норм многих постсоветских стран большинство судов вынуждено признавать факт принятия наследства; лишь некоторые суды указывают на несовместимость одновременных действий о восстановлении срока и о признании факта принятия наследства. Цель работы заключается в обосновании некорректности соответствующих правовых конструкций и необходимости внесения в них изменений. Новизна избранной автором темы состоит в том, что данная работа является одной из первых, раскрывающих обозначенную в ней проблему. Работа написана путем применения сравнительно-правового, формально-юридического и логического методов анализа норм гражданского законодательства и судебной практики некоторых постсоветских стран о принятии наследства и восстановлении пропущенных сроков для принятия наследства. На основании изучения гражданских дел данной категории, рассмотренных судами первой инстанции и обобщений, постановлений судов других инстанций автор приходит к выводу о недостатках конструкции правовых норм касательно вопросов признания факта принятия наследства после истечения установленного законом срока. По результатам проведенного исследования предложены конкретные меры по устранению выявленных проблемных аспектов в регулировании наследственных правоотношений. Ключевые слова: наследование, фактическое принятие наследства, юридическое принятие наследства, срок принятия наследства, восстановление срока для принятия наследства, нотариус, суд, особое производство, исковое производство.
Идрышева С.К. Мұраны қабылдау жəне оны қабылдау үшін өткізіп алынған мерзімді қалпына келтіру (кейбір посткеңестік елдердің заңнамасы жəне оны қолдану тəжірибесі). Мақалада мұраны қабылдаудың жəне мұраны қабылдау үшін өткізіп алынған мерзімдерді қалпына келтірудің дəстүрлі мəселелері қарастырылады. Сонымен бірге сот практикасында мұрагердің мұраны қабылдағаны туралы еш дəлелдемелердің жоқтығы анықталғанда, мұраны қабылдаудың өткізіп алынған мерзімдерін қалпына келтіру туралы істерді қарау кезінде жүйелі түрде проблемалар туындап отырады. Алайда, көптеген посткеңестік елдердің құқықтық нормаларының құрылысына сəйкес, соттардың басым бөлігі мұраны қабылдау фактісін мойындауға мəжбүр; тек кейбір соттар ғана мерзімді қалпына келтіру мен мұраны қабылдау фактісін мойындау əрекеттерін бір мезетте жүзеге асырудың сыйымсыздығын көрсетеді.Жұмыстың мақсаты – тиісті құқықтық ережелердің олқылықтарын жəне оларға өзгерістер енгізу қажеттігін негіздеу. Автор таңдап алған тақырыптың жаңалылығы осы жұмыстың мақалада көтерілген мəселелерді ашуға арналған алғашқы туындылардың бірі болуымен айқындалады. Жұмыс кейбір посткеңестік елдердің мұра қабылдау үшін өткізіп алынған мерзімдерді қалпына келтіру туралы азаматтық заңнамасының нормалары мен сот практикасын зерделеуде салыстырмалы-құқықтық, формальды-құқықтық жəне логикалық əдістерді қолдану арқылы жазылды. Бірінші сатыдағы жəне өзге сатыдағы соттармен қаралған осы санаттағы көптеген азаматтық істерді зерттеу негізінде автор заңда белгіленген мерзім өткеннен кейін мұраны қабылдау мүмкіндігіне қатысты құқықтық нормалардың құрылысында кемшіліктер бар деген қорытындыға келді. Зерттеу нəтижелері бойынша мұрагерлік құқықтық қатынастарды реттеудегі анықталған мəселелерді жою жөнінде нақты шаралар ұсынылды. Кілтті сөздер: мұрагерлік, мұраны іс жүзінде қабылдау, мұраны құқықтық қабылдау, мұраны қабылдау мерзімі, мұраны қабылдау мерзімін қалпына келтіру, нотариус, сот, ерекше өндіріс, талап қою өндірісі.
Sara Idrysheva: Acceptance of inheritance and restoration of missed deadline for acceptance of inheritance (legislation of some post-Soviet countries and the practice of its application). The article considers the traditional issues of accepting an inheritance and restoring missed deadlines for its acceptance. At the same time, in judicial practice problems arise systematically when considering cases on the restoration of missed deadlines for the acceptance of an inheritance, in which a complete lack of evidence of acceptance of the inheritance is revealed. However, in accordance with the structure of the legal norms of many post-Soviet countries, most courts are forced to recognize the fact of acceptance of an inheritance; only some courts point to the incompatibility of simultaneous actions to restore the term and to recognize the fact of acceptance of an inheritance. The purpose of the work is to justify the incorrectness of the relevant legal structures and the need to make changes to them. The novelty of the topic chosen by the author is that this work is one of the first to reveal the problem identified in it. The work was written by applying comparative legal, formal legal and logical methods of analysis of civil law and judicial practice in some post-Soviet countries on the acceptance of an inheritance and the restoration of missed deadlines for accepting an inheritance. Based on the study of a large number of civil cases of this category, examined by courts of the first instance and generalizations, decisions of courts of other instances, the author concludes that there are drawbacks to the structure of legal norms regarding the possibility of accepting an inheritance after the expiration of the term established by law. Based on the results of the study, specific measures are proposed to eliminate the identified problematic aspects in the regulation of hereditary legal relations. Keywords: inheritance, actual acceptance of inheritance, legal acceptance of inheritance, term for acceptance of inheritance, restoration of the term for acceptance of inheritance, notary, court, special proceedings, lawsuit proceedings.
Читать статью